پشت تمام فیلم های غم انگیز دنیا و مایی که به تماشای آنها مینشینیم یک چیز است، ترس از گریه در برابر دیگران، ترس از دستگیر شدن هنگام گریه‌ی بی دلیل وقتی نشسته ایم و زل زده ایم به دیوار روبه رو.
فیلم های آبدوغ خیاری گریه دار دیواری ست که پشت آن قایم می شویم تا کسی نفهمد که داریم برای خودمان گریه میکنیم نه برای مرگ عشق شخصیت اول داستان.
آخرین باری که با فیلمی گریه کردید را به یاد آورید؛ شخصیت اول داستان دارد میمیرد از غم و ما نشسته ایم روبه رویش و داریم به پهنای صورت برای تمام بدشانسی هایمان، برای تمام نمیشودهایمان، برای تمام آرزوهای دفن شده ی مان.اصلا به دلیل هیچ دلیلی اما برای خودمان. گریه میکنیم .
کارگردان ها، شخصیت های محبوب فیلم هایشان را میکشند تا ما آخرهفته با خیال راحت برای خودمان _ و نه برای شخصیت اول داستان_ و غم هایی که تمام نمیشود، بی هیچ ترسی زار زار گریه کنیمآخرین باری که با فیلمی گریه کردید را به یاد آورید.
تمام ,غم ,های ,فیلم ,خودمان ,داستان ,اول داستان ,فیلم های ,برای خودمان ,شخصیت اول ,های آبدوغ
درباره این سایت